Ik heb er moeite mee dat de overheid en de kerk simpelweg geen luisterend oor hebben voor wat zij zelf, zo’n 60 jaar geleden hebben aangericht bij tienduizenden mensen. En eigenlijk gaat dit nog veel verder terug in de tijd. En het ergste is nog, dat men er alles aan doet om het òf te ontkennen, òf te negeren, òf te bagatelliseren en er alles aan doet om de generatie-lange impact van zovele mensen van tafel te vegen om de eigen verantwoordelijkheid te ontlopen.
Natuurlijk, de AVG is in principe bedoeld om de privacy van mensen te beschermen, maar waar het aankomt op het beschermen van burgers die destijds zijn beschadigd voor het leven door diezelfde overheid en kerk, dan kijkt men opeens de andere kant uit. Want dan wordt de AVG opeens gebruikt om de privacy te beschermen van mensen die mogelijk een cruciale rol hebben gespeeld bij het leed dat anderen is aangedaan. Is dat niet precies het tegenovergestelde van waar deze wet voor is bedoeld?
Lang geleden was ik een trouw kerkganger; het was mij met de paplepel ingegoten door mijn adoptieouders en ik wist niet beter… totdat ik ging nadenken en dingen in perspectief begon te plaatsen. De wereld ging er plots heel anders uitzien. En ik zag dat de wereld heel anders in elkaar zat dan mij altijd was verteld. Maar het blinde vertrouwen dat mijn ouders hadden in de kerk en overheid, dat kon toch niet verkeerd zijn… Zo blind konden ze toch niet geweest zijn, want de overheid handelt toch alleen maar in ons belang?
Terwijl de jaren voortschreden werden mijn ogen telkens verder geopend en bleek de realiteit in schril contrast te staan met het beeld dat mij mijn leven lang is voorgehouden. Ik weigerde te geloven dat de kerk dingen deed die mensen onnoemelijk leed bezorgde. Ik weigerde te geloven dat ook de overheid dingen deed die, als ik ze zelf had gedaan, ik onmiddellijk achter de tralies zou belanden.
En telkens werd mijn rotsvast vertrouwen beschaamd en zag ik de talloze voorbeelden van wat er mis is met onze samenleving. Het meest schokkende is dat zowel de kerk als de overheid, uit zelfbescherming, doen alsof het allemaal niet waar is, alsof het allemaal wel meevalt en dat we ons vooral niet zo moeten aanstellen, want we zijn toch zo goed terecht gekomen?
In de afgelopen 25 jaar is mij zoveel duidelijk geworden. Het blinde vertrouwen dat ik had in de kerk en de autoriteiten… ik durf het bijna niet te zeggen, maar het is volledig weg. En niet zomaar, maar gestaafd door talloze feiten. En ik ben geschokt dat de gemiddelde mens het niet ziet, het niet wil zien of het simpelweg heeft opgegeven om zich hier nog druk over te maken, want “we kunnen het toch allemaal niet veranderen”.
Mijn gedrevenheid om ons leed recht te zetten heeft me bitter gemaakt, omdat de wereld volstrekt anders in elkaar zit dan wenselijk is. En wij zwemmen tegen een snelstromende rivier in die nog lang zo snel zal blijven stromen.
Als je een leugen maar vaak genoeg vertelt, dan wordt ie uiteindelijk geloofd.
Lucas
