Fragment: Op1 • Do 31 mrt 22:50
Franc Weerwind over de uit huis geplaatste kinderen van slachtoffers van de toeslagenaffaire
“Minstens 1115 kinderen van slachtoffers van de toeslagenaffaire zijn de afgelopen jaren uit huis geplaatst. Dat werd ruim een half jaar geleden duidelijk, maar nog altijd is geen van die kinderen weer met zijn ouders herenigd. Wat gaat er mis?”
Ik hoorde het gisteren en ik was hogelijk verbaasd. Niet vanwege de ernst van dit feit. Dat de overheid een nieuwe groep slachtoffers heeft gecreëerd is op zich al een feit om je rot voor te schamen. Niets geleerd van de misstanden uit het verleden. Dat er iets goed mis is met onze Nederlandse overheid is mij al jaren bekend. Zo “sociaal” als het Nederlandse beleid is, zo onmenselijk is het tegelijkertijd. Ik vraag me wel eens af wat voor mensen het zijn die in de betrokken ministeries en instellingen dergelijke hartverscheurende beslissingen nemen. Is dat een bepaald type mens, die hiervoor geselecteerd wordt tijdens de sollicitatieprocedure? Competenties: onverbiddelijk, keihard en een volstrekt gebrek aan empathie en inlevingsvermogen. Iedereen is een fraudeur tenzij het tegendeel wordt bewezen. Iemand die zich hier ook absoluut niet voor schaamt. Integendeel, die trots is op de persoonlijk behaalde resultaten: weer zoveel kinderen een “goed” onderdak geboden. Vader en moeder waren toch niet capabel genoeg om voor de kinderen te zorgen. Een “win-win” situatie, toch?
Maar waarom was ik nou verbaasd? Heel simpel. Omdat er ook nog een andere, een nog vele malen grotere, groep mensen rondloopt in Nederland, die al vele tientallen jaren zit te wachten op aandacht van de overheid. Aandacht en erkenning voor het aan hen toegebrachte leed door de overheid, de kerk en de maatschappij. De moeders, hun kinderen en families die door toedoen van overheid en kerk definitief uit elkaar werden gerukt. Deze groep is vrijwel vergeten.
Zou het misschien een goed idee zijn om er eens haast mee te maken om ook deze groep te bieden waar ze recht op heeft? En dat het na gemiddeld zo’n 50-60 jaar toch wel eens tijd wordt om ook dit recht te zetten? En niet dmv het broddelwerk van instellingen en mensen die zelf verantwoordlijk waren voor dit leed, toegebracht aan tienduizenden mensen. Want de systematiek waar tot dusver voor gekozen is, om de slager zijn eigen vlees te laten keuren, heeft inmiddels toch wel duidelijk bewezen dat dat een averechts effect heeft en niet werkt. Helaas is deze boodschap tot dusver nog niet doorgedrongen in de ministeriële wandelgangen. Iedereen weet het, behalve de mensen die het behoren te weten.
Ik heb een ingezonden reactie ontvangen op het interview van de minister, met het verzoek deze anoniem en onder het pseudoniem “Quomodo” te plaatsen. Naam van de auteur is bekend bij Moederheil.nl.
“Naar eer en geweten mag veel mis gaan, althans waar het kinderen aan gaat, lijkt het zomaar.
Citaat Frank Weerwind inzake uithuis geplaatste kinderen toeslagen affaire NPO1 31 maart 2022:
“Professionals die naar eer en geweten handelen en een advies geven aan de rechter. Daar moet ik voor staan.”
Waar hoorden we iets dergelijks ook al weer eerder?
Uit Trouw, 24 september 2021:
In de rechtszaal lopen de emoties hoog op. Als de staat het verweer voert dat de vrouwen die van hun kind werden gescheiden zich de feiten wellicht niet goed meer herinneren, en dat minister Sander Dekker voor rechtsbescherming ervan uitgaat dat medewerkers van de Kinderbescherming de dossiers in het verleden ‘naar eer en geweten’ samenstelden, wordt er in de zaal gemopperd, gesnift en uiteindelijk geroepen.
Alles wat fout gaat en /of door de overheid naar het land der fabels wordt verwezen gevangen onder de noemer:
Naar eer en geweten.
Toen en nu door professionals gehandeld in het kennelijk belang van het kind, uiteraard naar eer en geweten. Ja dan is alles wel geoorloofd! Toch?! Wie zal het zeggen?
Quomodo”