Persoonlijke ervaringen
Verteld door een afstandsmoeder
Ik vroeg me af wat ik werkelijk was voor de maatschappij, familie, vrienden en bekenden, toen ik ongehuwd zwanger was in 1969
Dit werd telkens naar mijn hoofd geslingerd:
Ik was een schande
Ik deugde niet
Ik kon niet voor mezelf zorgen dus…..
Ik zou nooit voor mijn kind kunnen zorgen
Ik had geen opleiding
Ik had geen werk
Ik hield me niet aan afspraken
Ik had vast een laag IQ
Ik spoorde niet goed
Ik was een hoer
Ik wist niet van wie mijn kind was
Maar toch……………..
Werd ik gehersenspoeld
Werd ik onzeker gemaakt om mij in de richting van adoptie te duwen
Mijn kind zou het geweldig goed krijgen bij ouders die hem heel graag wilden
Mijn kind zou alle mogelijkheden krijgen zich te ontplooien; wat bij mij zeker nooit zou lukken
Mijn kind zou mij eeuwig dankbaar zijn voor deze gift aan de adoptieouders
Waarom wilde men een kind afpakken van iemand die helemaal niets was en niets betekende en ook nooit iets zou bereiken in de maatschappij?
Ik mocht niet bestaan, ik was onbetekenend en toch wilde men mijn kind!
Een kind van iemand die bovengenoemde afwijkingen, betitelingen had!!!
Hersenspoelen. Meedogenloos. Mensonwaardig. Traumatisch.
Leugenaars!!!
Wat ben ik dan?? De moeite waard? Beminnend? Moeder?
Barbara 2021
