In het bijgaande artikel heeft Henk Hoft twijfels over de praktijken van het Landelijke Expertiseteam Jeugdbescherming vanwege het feit dat hij zijn kleinkinderen niet kan zien omdat deze uit huis zijn geplaatst. Uit het artikel blijkt dat de man er alles voor over heeft om weer herenigd te worden met zijn kleinkinderen en dat is begrijpelijk. Er zijn blijkbaar harde woorden gevallen en hij is wanhopig. Ik kan me de wanhoop van de man goed voorstellen. Het is een in en in triest verhaal met alleen maar verliezers.
De reden waarom ik dit op deze Moederheil site plaats is dat ik mij zorgen maak. Ik heb eens zitten googlen naar “Landelijk Expertisecentrum” en dat zijn er heel wat. Ik maak mij oprecht zorgen over het voornemen van de overheid voor het “onafhankelijke” Landelijk Expertisecentrum dat de overheid voor ogen heeft m.b.t. interlandelijke en landelijke adoptie. De feitelijke uitvoering hiervan is in handen van de FIOM.
De semi-overheidsinstantie die, ondanks alle goede bedoelingen, een cruciale en vooral bedenkelijke rol heeft gespeeld bij afstand en adopties in het verleden. Het voornemen is om het nog op te richten Landelijk Expertise Centrum landelijke adoptie samen te voegen met het interlandelijke. Begrijpelijk, maar wat mij betreft bedenkelijk.
Vooruitlopend op de eindresultaten van het nog te starten onafhankelijke onderzoek naar binnenlandse afstand en adoptie heeft men de “oplossing” alvast bedacht en binnenkort ingericht! In de vorm van het Landelijk Expertisecentrum voor Interlandelijke en Landelijke Adoptie. Precies, ik was net zo verbaasd als hopelijk iedereen. Hoe kan je nou al een oplossing bedenken als het onderzoek nog moet beginnen?
Als nog niet eens in kaart is gebracht wat de bedenkelijke rol is geweest van alle betrokken partijen en de ernst van de misstanden helder is? Als er nog niet eens een parlementair onderzoek heeft plaatsgevonden? Als de verantwoordelijken nog niet eens zijn geïdentificeerd en bestraft voor het leed wat zij hebben aangericht bij de tienduizenden moeders en kinderen en er nog geen Eurocent aan schadevergoeding is uitgekeerd?
Belangrijker nog, de FIOM wordt aangewezen voor deze taak, in de wetenschap dat de rol van de FIOM destijds bepaald niet kies was. Tsja, maar het was de “tijdsgeest” is dan het verweer.
"Hij is zich bewust van de gevoeligheden vanwege de betrokkenheid van Fiom bij interlandelijke adoptie in het verleden. Daarom heeft de minister een aantal randvoorwaarden gesteld: een blijvende betrokkenheid van de geadopteerden zelf bij de diensten van het expertisecentrum; herkenbaarheid en een eigenstandige positie van het centrum en kwaliteit van de dienstverlening. Een volledig draagvlak is volgens de minister niet haalbaar." Bron: FIOM N.B. De FIOM vergeet hier de gevoeligheden van de eigen betrokkenheid bij binnenlandse adopties te vermelden.
Wat??? Dan breekt toch je klomp? Ik vind het werkelijk niet te bevatten. Zoals Louis van Gaal het zo treffend verwoordde: “Ben ik nou degene die zo slim is of ben jij nou zo dom?” De overheid doet gewoon of zijn neus bloedt en dramt gewoon door. Dit geeft mij het gevoel dat we nog steeds niet serieus worden genomen als grote groep mensen die dit leed ongevraagd is aangedaan. De overheid wil coûte que coûte de regie houden over alles wat met adoptie te maken heeft en heeft geen luisterend oor, noch enig respect voor de families die, mede dankzij de FIOM, definitief uit elkaar zijn gerukt.
Ik kan hiervoor maar één reden bedenken: deze miljarden opleverende goudmijn van geïnstitutionaliseerde kinderhandel mag gewoon geen strobreed in de weg gelegd worden, want de adoptielobby is, gesteund door de overheid, super machtig. Deze adoptietrein MOET blijven rijden. “Al red je er maar één“, toch?
Over de ruggen van de mensen heen die hun levenslange verlies maar moeten zien te verwerken.
Schande!
#PleegouderschapInPlaatsVanAdopties #AdoptiesMoetenStoppen
Lucas Verberne
