Persoonlijke ervaringen
Anoniem verteld door mensen uit Moederheil
Deze foto’s zijn van mij en andere kindjes en mijn moeder Maria B. geboren in 1941. Mijn moeder is door haar moeder toen ze 19 en zwanger was afgegeven bij Moederheil in Breda om haar zwangerschap uit te zitten en haar kind af te staan.
Mijn vader, toen 21 jaar, was wel in de picture maar volgens mijn oma geen geschikte huwelijks- kandidaat omdat hij grafisch ontwerper was en geen arts of advocaat. Mijn vader had verlovingsringen laten maken en kwam telkens aan de deur bij Moederheil naar mijn moeder vragen omdat hij niet wilde dat ik afgestaan zou worden. De familie van mijn oma hadden een bezoekverbod afgedwongen. Mijn ouders wilde graag trouwen maar kregen geen toestemming van haar moeder.
Moederheil wist niet goed wat ze er mee aan moesten. Mijn moeder moest tot de bevalling en erna werken als verpleegster. Ik ben geboren op 11 april 1961, mijn naam is Marjolein. Ik denk dat ik ongeveer 3 jaar was toen mijn opa eindelijk toestemming gaf om te trouwen en toen pas mochten we uit Moederheil.
Mijn moeder heeft er veel trauma’s aan overgehouden, door alle ellende die zij en andere moeders meemaakten. Ze moesten hun kinderen direct na de geboorte afstaan en mochten ze niet eens zien of vasthouden. Mijn moeder heeft ooit stiekem ‘s nachts een baby naar een verdrietige moeder gebracht. Als dank kreeg ze van haar een kandelaar. Die kandelaar heb ik nu, omdat mijn moeder recent is overleden.
Mij horen huilen op de zaal en er niet heen mogen vond ze verschrikkelijk. We lagen er praktisch de hele dag alleen buiten de voeding krijgen neem ik aan. Mijn moeder had een hekel aan de nonnen op eentje na en vooral de directrice was een vreselijk kreng. Uiteindelijk heeft de vader van mijn moeder toestemming gegeven om te trouwen. En konden wij uit Moederheil naar een flatje dat de moeder van mijn vader voor ons regelde in Amsterdam.
Ik had een achterstand in mijn ontwikkeling opgelopen bleek. Moeite met rekenen en nog meer dingen. Ik mag uiteindelijk nog blij zijn dat ik bij mijn eigen ouders terecht ben gekomen.
Ik hoop echt dat iemand iets aan de foto’s heeft en wens iedereen het allerbeste.
Marjolein
