Het lijkt allemaal leuk en aardig dat het Nationaal Archief nu eindelijk de dossiers in bewaring krijgt van o.a. de Raad voor de Kinderbescherming. Overeenkomstig de Archiefwet had dit al vele jaren geleden een feit moeten zijn, maar dat gebeurde niet omdat de RvdK de adoptiedossiers in eigen beheer hield om er zo de regie over te behouden.
Er zijn genoeg argumenten waarom de dossiers al veel eerder hadden moeten worden overgedragen, maar achteraf ben ik blij dat dit nog niet eerder is gebeurd. Hierdoor hebben velen nog de gelegenheid gehad om een volledige (gecensureerde) kopie te ontvangen van hun dossier.
Dat het allemaal niet zo simpel is blijkt wel uit het feit dat, nu het eindelijk dan zover is dat de dossiers worden overgedragen, dat het Nationaal Archief in Den Haag niet bereid is om een volledige kopie te verstrekken zoals de RvdK dat wel deed. Dit ondanks de langverwachte overeenstemming van de Tweede Kamer dat geadopteerden hier recht op hebben.
Ondanks het feit dat de tweede Kamer zich eindelijk in positieve zin heeft uitgesproken over dat de dossiers toegankelijk moeten zijn voor geadopteerden, weigert het Nationaal Archief, met hakken in het zand om niet verder te gaan dan betrokkenen inzage te geven in hun dossier. Zorg wel dat je een pen en papier bij je hebt, want een kopie hoef je niet te verwachten.
Wederom wordt de privacywetgeving (AVG) als argument gebruikt voor de weigering voor het geven van openheid van zaken.
