Net als in de eerste twee delen van de televisiedocumentaire “Dossier Afgestaan” van de NTR mis ik in de derde aflevering de verwoesting en het levenslange leed dat is aangericht bij zowel de biologische moeder als kind. Net als bij andere documentaires blijven telkens aspecten onderbelicht als:
- de gelegaliseerde kinderroof en -handel in baby’s door de kerk en officiële instanties
- babykijkdagen voor aspirant adoptieouders
- de belangen
- generatieoverschrijdend trauma voor moeder en kind
- (seksueel) misbruik en verkrachting in adoptiegezinnen
- systematische mishandeling en geweld
- het drogeren van baby’s
- stigmatisering, generalisering en discriminatie van moeder en kind
- bevooroordeelde selectie (de baby’s met een lager IQ gingen niet naar gefortuneerde milieus)
- verwaarlozing en kleineren van moeder en kind, voor en na de geboorte
- religieuze en maatschappelijke dwang
- rol van de kerk, de dogma’s, de verzuiling en seksueel misbruik door geestelijken
- uitwissen van de eigen identiteit van het kind
- psychische verwoesting en zelfdoding
- preverbaal trauma
- babysterfte, als gevolg van verwaarlozing en moedergemis
- niet gedoopte baby’s werden in niet gewijde grond begraven
- wíe zijn de opgegraven babylijkjes in de tuin van Moederheil
- het belang van de adoptieouders ten koste van het belang van het kind
- de gedwongen geheimhouding
Wel wordt in de documentaire belicht hoe gelukkig de adoptieouders zijn met hun nieuwe aanwinst, hoe liefdevol de verzorgsters omgingen met de kroost, de mededeling van de oud-medewerkster van de Raad voor de Kinderbescherming die aangeeft dat de aanpak van destijds geen schoonheidsprijs verdiende.
Helaas ontbreekt de achtergrond bij dit “positieve” beeld. Het ging namelijk ten koste van anderen (moeders en kinderen). Dat vind ik dan weer een gemiste kans. De zwarte wolk die schuilgaat achter de prachtige roze adoptiewolk.
De jonge moeders die buiten op twee hoog in de vensterbank van het moederhuis stonden om zichzelf met succes van het leven te beroven als gevolg van wat hen was aangedaan. En de zelfdodingen van talloze geadopteerden op latere leeftijd. Daar hoor je niemand over.
Het is belangrijk dat de buitenwereld wordt geïnformeerd over wat zich destijds heeft afgespeeld, maar dan wel het complete verhaal. Niet alleen de positieve (minder ernstige) krenten uit de pap. Voor de leek is datgene wat tot dusver is getoond op zich al schokkend. Dat het nog veel ernstiger was dan waar tot dusver aandacht voor is geweest, daar heeft nog niemand bij stilgestaan.
Het is niet voor niets wrang dat een beschadigde moeder als Trudy Scheele opnieuw met haar leed door de rechtbank, overheid en de kerk volledig in de kou wordt gezet. “Dan had ze dat 50 jaar geleden maar moeten aangeven”. Het is overduidelijk dat overheid en kerk geen enkele boodschap hebben aan de verwoesting die zij zelf bewust hebben aangericht bij tienduizenden Nederlanders. Door de psychische en emotionele schade te bagatelliseren en te negeren veegt men simpelweg het eigen politieke, religieuze en maatschappelijke straatje schoon. De slachtoffers staan in de kou…
De burgemeester van de Gemeente Breda die vol trots een door de gemeente geïnitieerde muurschildering als “beter passend” alternatief presenteert voor de slachtoffers van Moederheil, terwijl de beschadigde slachtoffers van Moederheil specifiek vragen om een monument, is een mooi voorbeeld van hoe weinig respect de overheid heeft voor het leed van de slachtoffers. Er is werkelijk geen enkele bereidheid om naar de slachtoffers te luisteren en hen tegemoet te komen.
Het politieke, religieuze en maatschappelijke belang is schaamteloos!
Is adoptie een redding???
Lucas
#NPO, #NTR, #trauma, #adoptie, #afstand
Nadat je bent ingelogd kan je op het bovenstaande artikel reageren.
