Oorspronkelijk geplaatst op 9 december 2024
De laatste tijd is er in de media meer aandacht voor de gevolgen van adoptie. Helaas schetst men nog maar al te vaak een onvolledig beeld. Het is belangrijk om te beseffen dat er voorafgaande aan adoptie er al een heel traject heeft plaatsgevonden voor zowel de biologische moeder als het kind. Veel mensen zijn zich hier niet van bewust. In deze periode zijn de trauma’s ontstaan bij moeder en kind.
Misstanden
- In de praktijk deden ongehuwde moeders zelden vrijwillig afstand van hun kind. Onder zware religieuze, sociale en familiale druk zagen velen zich uit wanhoop, genoodzaakt om hun baby af te staan. Deze psychologische dwang leidde bij zowel moeder als kind tot diepe, levenslange trauma’s.
- Er werden kijk- en selectiedagen georganiseerd waarop aspirant-adoptieouders baby’s konden uitkiezen. De belangen van de adoptieouders kregen vrijwel altijd voorrang boven het welzijn van het kind en de rechten van de biologische moeder.
- Er zijn talloze getuigenissen over ernstige misstanden in adoptiegezinnen, waaronder (seksueel) misbruik, verkrachting, systematische mishandeling en psychisch en fysiek geweld.
- Baby’s werden gedrogeerd om hen rustig te houden. Ook babysterfte door verwaarlozing en het gemis van moederlijke zorg is gerapporteerd.
- Zowel ongehuwde moeders als hun buitenechtelijke kinderen werden gestigmatiseerd, gediscrimineerd en sociaal gemarginaliseerd. Ongehuwde moeders werden vaak bestempeld als promiscue; hun kinderen als ‘bastaard’. Baby’s met een vermeend lager IQ of een ‘rugzakje’ werden veelal geplaatst in kansarme milieus, wat wijst op een bevooroordeelde en discriminerende selectieprocedure.
- Er was sprake van structurele, systematische en maatschappelijke vernedering, verwaarlozing en het uitwissen van identiteit: door adoptie verloren kinderen hun naam en daarmee hun afkomst en geschiedenis. Het psychisch leed leidde in veel gevallen tot ernstige psychologische schade, preverbaal trauma en zelfs zelfdoding.
- Uit onderzoek is gebleken dat het aantal suicides onder afgestane kinderen en afstandsmoeders 4x hoger ligt dan het landelijk gemiddelde. Uit een recente studie in de VS blijkt dat dit cijfer zelfs 40x hoger ligt!
- De rol van kerkelijke instellingen was groot: dogma’s, verzuiling en seksuele misstanden door geestelijken speelden een sturende rol in het beleid en de praktijk. Niet-gedoopte baby’s werden in ongewijde grond begraven. De exacte identiteit van de babylijkjes die later werden opgegraven op het terrein van Moederheil, evenals hun huidige rustplaats, blijft onduidelijk.
- Geheimhouding werd in veel gevallen afgedwongen. Zowel de biologische moeder als het afgestane kind mochten vaak nooit meer over de gebeurtenis spreken. Deze cultuur van stilzwijgen diende het systeem waarin de kinderroof ten behoeve van adoptie werd gelegitimeerd, wat in strijd is met de universele rechten van de mens.
- De belangen die speelden waren omvangrijk. Adopties moesten hoe dan ook doorgang vinden om te kunnen blijven voldoen aan de groeiende vraag. Het afpakken van buitenechtelijke kinderen was dan ook een eenvoudige oplossing om hierin te voorzien.
De adoptiepraktijken in Moederheil en vergelijkbare instellingen vragen om erkenning, transparantie en gerechtigheid voor de getroffen moeders en kinderen.
In de documentaire “Dossier Afgestaan” van de NTR wordt belicht hoe gelukkig de adoptieouders zijn met hun nieuwe aanwinst en hoe liefdevol de verzorgsters omgingen met de kroost, de mededeling van de oud-medewerkster van de Raad voor de Kinderbescherming die aangeeft dat de aanpak van destijds geen schoonheidsprijs verdiende.
Helaas ontbreekt de achtergrond en context bij dit “positieve” beeld. Het ging namelijk ten koste van anderen (moeders en kinderen). Over het trauma dat aan de adoptie vooraf ging wordt niet gesproken. De zwarte wolk die schuilgaat achter de prachtige roze adoptiewolk.
De jonge moeders die buiten op twee hoog in de vensterbank van het moederhuis stonden om zichzelf van het leven te beroven als gevolg van wat hen was aangedaan. En de zelfdodingen van talloze geadopteerden op latere leeftijd. Daar hoor je niemand over.
Het is belangrijk dat de buitenwereld wordt geïnformeerd over wat zich destijds heeft afgespeeld, maar dan wel het complete verhaal. Niet alleen de positieve (minder ernstige) krenten uit de pap. Voor de leek is datgene wat tot dusver is getoond op zich al schokkend. Dat het nog veel ernstiger was dan waar tot dusver aandacht voor is geweest, daar heeft nog niemand bij stilgestaan.
Het is niet voor niets wrang dat een beschadigde moeder als Trudy Scheele opnieuw met haar leed door de rechtbank, overheid en de kerk volledig in de kou wordt gezet. “Dan had ze dat 50 jaar geleden maar moeten aangeven”. Het is overduidelijk dat overheid en kerk geen enkele boodschap hebben aan de verwoesting die zij zelf bewust hebben aangericht bij tienduizenden Nederlanders. Door de psychische en emotionele schade te bagatelliseren en te negeren veegt men simpelweg het eigen politieke, religieuze en maatschappelijke straatje schoon. De slachtoffers staan in de kou…
De burgemeester van de Gemeente Breda die vol trots een door de gemeente geïnitieerde muurschildering als “beter passend” alternatief presenteert voor de slachtoffers van Moederheil, terwijl de beschadigde slachtoffers van Moederheil specifiek vragen om een monument, is een mooi voorbeeld van hoe weinig respect de overheid heeft voor het leed van de slachtoffers. Er is werkelijk geen enkele bereidheid om naar de slachtoffers te luisteren en hen tegemoet te komen.
Het politieke, religieuze en maatschappelijke belang is schaamteloos!
Is adoptie een redding???
Lucas
#NPO, #NTR, #trauma, #adoptie, #afstand, #mensenrechtenschending
Nadat je bent ingelogd kan je op het bovenstaande artikel reageren.
