De Kerk
Sinds ik met Moederheil.nl ben gestart zijn mij zoveel dingen duidelijk geworden en kan ik dingen in het juiste perspectief plaatsen. Het hoe en waarom van het onrecht en leed dat mij en anderen is aangedaan wordt pas duidelijk als je het in de juiste tijdsgeest en context plaatst. De rol van de kerk is hierin allesbepalend geweest.
50-100 jaar geleden zat vrijwel iedereen in de kerk en de kerk was oppermachtig. Haar wil was wet. De kerkelijke doctrines, gestuurd vanuit het Vaticaan in Rome werden naar de letter uitgevoerd. De kerk bepaalde wat wel en niet de maatschappelijke norm was: alles draait om het huwelijk en kinderen krijgen. De politici van destijds, die ook trouwe kerkgangers waren, namen dit een op een over in wetgeving.
Het gevolg was dat ongehuwd zwangere vrouwen gereduceerd werden tot het uitschot van de samenleving. Verder dan dat ging de kerkelijke “naastenliefde” niet. Maar al te vaak werden deze zwangere meisjes letterlijk het huis uit gezet.
Hun bastaardkinderen waren alleen acceptabel en adopteerbaar als zij van hun besmette roots en identiteit waren ontdaan en vervolgens met een nieuw label en via een sterk bevooroordeeld selectieproces geplaatst werden in een “passend” gezin. Zo ontstonden de door de kerk tot “wees” gemaakte kinderen, de afstandskinderen. En de natuurlijke ouders? Die waren het noemen niet eens waard. Zij werden onder het kleed geveegd en vergeten.
In de visie van de kerk was dit de enige manier om de “kuisheid” van de samenleving te waarborgen. Dat was natuurlijk onzin, maar ook nu nog werkt dit zo in conservatieve religieuze milieus zoals de Jehova’s Getuigen, Gereformeerden en andere. Voldeed je hier niet aan, dan kon je, als afvallige, gaan. Letterlijk.
Zoals ik het zie is dan ook de kerk de bron van het leed dat mij en tienduizenden anderen is aangedaan. De kerk is de initiator en heeft de eerste sneeuwbal gemaakt die door een sneeuwbaleffect een lawine veroorzaakte en de hele maatschappij met zich meetrok in dit meedogenloze achterlijke en verknipte waandenkbeeld.
De parochianen geloofden en accepteerden alles wat de kerk zei. Ze lieten zich gewillig als makke schapen indoctrineren zonder zelf na te denken en voerden samen met de geestelijken zonder scrupules en wroeging de wreedheden uit die tienduizenden mensen trof in Nederland. Over de gevolgen voor de mensen die dit werd aangedaan dacht niemand na. Zo kwam het dat naast de kerk en de kerkelijke instellingen ook de overheid hier een zeer belangrijke uitvoerende rol in ging spelen tot op de dag van vandaag.
Schril contrast
Wat mijn pet te boven gaat is dat de kerk en de gemiddelde kerkganger er blijkbaar geen moeite mee heeft om mensen buiten de maatschappij te plaatsen en tegelijkertijd over barmhartigheid, vergeving en naastenliefde te spreken. En dat men vervolgens braaf naar deze hypocriete tegenstrijdigheden luistert in de kerk en ze ook nog voor waar aanneemt, zonder er zelf eens kritisch over na te denken.
Ik begrijp dan ook werkelijk niet dat men dit, als makke schapen, klakkeloos aanneemt zonder zelf ook maar de rechtvaardigheid en menselijkheid van deze kerkelijke doctrines ter sprake te stellen, want God is toch liefde?
Kan iemand mij uitleggen wat hier liefdevol aan is? Wat is er liefdevol aan het gedwongen scheiden van moeder en kind; het uit elkaar rukken van complete families? Wat is er liefdevol aan het opzadelen van moeder en kind met een levenslang trauma? Het is geen verrassing dat dit alles geheim moest blijven. Simpelweg omdat men allang wist dat dit onmenselijk en niet in de haak was.
Hoe kan je het over naastenliefde hebben als je mensen met een kleurtje, andersdenkenden of die er andere normen en waarden op nahouden, uitsluit?
Lucas Verberne
In mijn optiek valt dit niet met elkaar te rijmen. Is mensen uitsluiten niet de grondslag/oorzaak van discriminatie? Het gaat misschien te ver om de kerk als bron van discriminatie aan te wijzen, maar het stigmatiseren en uitsluiten van anderen veroorzaakt dit wel. En de kerk draagt dit al eeuwen uit.
Het is dit onrecht waartegen ik strijd. De instituten verantwoordelijk houden die verantwoordelijk zijn voor wat ons is aangedaan. De kerk weet zich al eeuwenlang aan haar verantwoordelijkheid te onttrekken voor het intense leed dat zij wereldwijd veroorzaakt. Ik vind het verbijsterend dat men dit tolereert.
Met dank aan Patricia Wilhelm voor de foto’s betr. Dr Meuleman
