Naar aanleiding van mijn ontdekking over de compensatieregeling van de Katholieke kerk heb ik de volgende email gestuurd aan de Rooms-Katholieke kerk.
Geachte mevrouw, mijnheer,
Als de uit nood geboren initiatiefnemer van de website Moederheil.nl word ik vrijwel dagelijks geconfronteerd met het verdriet en trauma’s van talloze mensen die, net zoals ik, slachtoffer zijn van gedwongen afstand. Dit heeft ons leven op zijn kop gezet en tot op de dag van vandaag heel veel verdriet bezorgd. Verwoeste familiebanden, verzwijgen en geheimhouding over ons verleden, manipulatie van gegevens, adopties waarbij men zwijgt als het graf. Generatieoverschrijdend leed, stigmatisering en trauma tot op de dag van vandaag. Al jaren op zoek naar erkenning en gerechtigheid en al jaren genegeerd, want “we moeten dankbaar zijn dat we zo goed terecht zijn gekomen”. Tot op de dag van vandaag heeft het gros van de Nederlandse bevolking geen idee welke wreedheid ons is aangedaan, omdat het zo effectief werd verzwegen. De moeders wier kindje tegen hun wil werd afgenomen en de kinderen wiens identiteit en complete familie werd afgenomen. Niemand die stilstond bij wat dit soort wreedheden met een mens doet.
De meesten van ons zijn dermate ernstig getraumatiseerd dat men er zelfs anno 2023 nog niet of nauwelijks over durft te praten. Het gros van deze mensen zit nog diep in zijn of haar schulp. Van de vele tienduizenden slachtoffers in Nederland durven slechts een honderdtal mensen er over te praten en steun bij elkaar te zoeken. Laat staan dat men aan de bel durft te trekken om voor het eigen recht op te komen. Het is een levenslange straf die we uitzitten voor het leed dat ons door anderen is aangedaan. En niemand die zegt: wij waren fout en dat spijt ons oprecht. Al jaren hopen we op formele erkenning en excuses van de Paus, maar dat komt maar niet. Ik ben de 60 inmiddels gepasseerd en de meesten van ons hebben de hoop op enige compassie al opgegeven. Zowel van de regering als van de kerk.
Het blijkt een strijd om gerechtigheid te krijgen; het is in ieder geval niet vanzelfsprekend. Het is dan ook bitter als blijkt dat het vrijwel onmogelijk is om de juiste kanalen te vinden om enige compassie te vinden bij de verantwoordelijke partijen in deze. Zoals bij de Katholieke Kerk. Vroeger was ik een trouw kerkganger, totdat ik oud genoeg was om te beseffen wat mij is aangedaan en wie daarvoor verantwoordelijk waren. De tegenstrijdigheid van dingen zeggen en doen. De pastoor predikte over barmhartigheid en naastenliefde, maar waar was de barmhartigheid en naastenliefde voor mijn moeder, mijn vader, mijn familie en mij? Ik moest “dankbaar” zijn. Sindsdien ben ik van mijn geloof gevallen.
Ik wil graag informeren naar de mogelijkheden voor ondersteuning en compensatie door de Katholieke kerk. Het verbaast mij dat hier vrijwel geen enkele informatie over te vinden is. Op internet is uw Stichting Hulp en Recht onvindbaar. Met veel pijn en moeite heb ik een internet adres gevonden van uw stichting (www.hulp-en-recht.nl), maar deze blijkt niet te werken, net als het bijbehorende emailadres. Ook zijn nergens contactgegevens van uw stichting te vinden. Laat staan een vermelding over hoe men een beroep op compensatie kan doen.
Wel heb ik inmiddels informatie gevonden dat in 2017 werd aangekondigd dat er door de kerk een bedrag van 5 miljoen euro beschikbaar werd gesteld voor een fonds ter ondersteuning van slachtoffers van de gedwongen afstand en heeft het bisdom Roermond in 2020 aangekondigd dat er een bedrag van 1,4 miljoen euro beschikbaar werd gesteld. Daarnaast heb ik kunnen vinden dat uw Stichting voor hulp en rechtvaardigheid tot dusver meer dan 200 aanvragen voor compensatie heeft ontvangen. Met 6,4 miljoen in kas zou het uw stichting sieren als u de slachtoffers ook daadwerkelijk in de gelegenheid stelt om een beroep te kunnen doen op deze compensatieregeling. Maar zonder website of online formulier wordt dat erg lastig, zo niet onmogelijk. Wellicht beseft u het niet, maar er zijn ruim 25.000 slachtoffers in Nederland. Met een klein rekensommetje kom ik dan op €256 per persoon. Dat lijkt mij bijzonder mager voor het levenslange leed en onherstelbare schade dat ons is aangedaan.
Tot slot ben ik op zoek naar de brief van de Nederlandse Katholieke Kerk aan minister Dekker van Rechtsbescherming, waarin excuses worden aangeboden voor haar rol in de gedwongen afstand van kinderen van ongehuwde moeders. Het siert de kerk dat men excuses heeft aangeboden aan de minister, maar waarom niet aan de betrokken mensen zelf? Of op zijn minst aan de belangenorganisaties? U heeft toch een verantwoording af te leggen aan de mensen die getraumatiseerd en beschadigd zijn voor het leven? En niet aan de minister? Of zie ik dat verkeerd?
Graag verneem ik van u wat de mogelijkheden zijn voor de 25.000 slachtoffers om een beroep te doen op de compensatieregeling.
Met belangstelling zie ik uw reactie tegemoet.
Met vriendelijke groet,
Lucas Verberne
www.moederheil.nl
