In september ’21 heb ik het idee geopperd voor een monument op de locatie van Moederheil en Valkenhorst. Dit idee bestond al langer, maar werd nooit realiteit. Na een herhaalde oproep meldden een aantal mensen zich en gezamenlijk zijn we een denktank gestart om te bekijken of dit alsnog te realiseren is.
De denktank is enthousiast van start gegaan, maar het bleek nog niet zo eenvoudig te zijn. Een belangrijk punt is dat het niet zomaar een monument is om iets te gedenken, maar dat persoonlijke emoties hierbij een grote rol spelen. We zijn allemaal mensen met onze eigen afstandshistorie en we willen iets realiseren dat voor nog veel meer mensen met een dergelijke historie is bedoeld. Om al deze mensen een plek te kunnen bieden om hun leed te verwerken is nogal niet niks. De lat ligt dus hoog.
Daarnaast spelen ook recente ontwikkelingen een grote rol. Er is nogal wat aan de hand in afstand- en adoptieland: het gediskwalificeerde onderzoek binnenlandse afstand door het Verweij Jonker Instituut, er is een nieuw onderzoek gestart dat nog in volle gang is, de rechtszaak van Trudy Scheele: een afstandsmoeder tegen de Staat, waarvan de rechterlijke uitspraak, tegen alle hoop in, negatief uitviel. De consequenties hiervan zijn nog onduidelijk.
In afwachting van het eindrapport van het onderzoek binnenlandse afstand en adoptie van Prof. Micha De Winter nemen de landelijke en gemeentelijke politiek een afwachtende houding aan en dat laatste is iets wat ons initiatief beïnvloedt, want er moeten politieke keuzes gemaakt worden. En daar gaan wij niet over.
Op gemeentelijk niveau zijn we in gesprek geweest met de Gemeente Breda voor de realisatie van een monument op de voormalige locatie van Moederheil. De vormgeving van het monument was in dit stadium nog niet relevant.
Ontwikkelingen
Na ruim twee en een half jaar praten met de gemeente is het hoge woord eruit. Een monument, zoals wij dat voor ogen hebben, past niet in de visie van de gemeente Breda. De gemeente geeft de voorkeur aan een eigen invulling. Helaas kan ik daar verder niets over zeggen.
Wat ik wel kan zeggen is dat ik om die reden besloten heb me terug te trekken uit de denktank. Het doel wat ik voor ogen heb blijkt niet haalbaar: een plek om ons leed te verwerken in de vorm van een nationaal monument op de voormalige locatie van Moederheil voor alle slachtoffers van gedwongen afstand in Nederland.
De tijd, of beter gezegd de politieke wil, is er helaas niet rijp voor.
Lucas Verberne
❖
Het wordt erg op prijs gesteld als je dit bericht wilt waarderen met één tot vijf sterren. Dat kan onderaan elke pagina.
Om te reageren op de inhoud moet je eerst even inloggen.
