Column: Quomodo
In reactie op de Kamerbrief van minister Franc Weerwind
Wat zegt Frank Weerwind? Ik vraag het hem eens… niet echt maar zomaar eens wat neergeschreven. Want wat gebeurt er in de kern? Jonge kinderen/ baby’s worden met een taak de wereld ingestuurd. Een taak die niet op kleine schouders past.
Hoi Frank,
Ik lees via je woordvoerder een aantal uitspraken:
Er zullen altijd mensen zijn met een onvervulde kinderwens. Bijvoorbeeld mensen die een partner hebben van hetzelfde geslacht.
Franc Weerwind
Ja Frank, dat klopt. Want het is een feit: Er zullen altijd mensen zijn die er niet in slagen te accepteren dat het leven je niet altijd geeft wat je wenst. En menen dat een ander die wens in vervulling moet brengen, “We hebben recht op een kind, krijgen we geen kind, dan nemen we een kind, hoe dan ook, van wie dan ook”, in dit geval.
Er zullen altijd mensen zijn die er niet in slagen verdriet om onvrijwillige kinderloosheid, vanwege welke oorzaak dan ook, (medische oorzaken, partners van hetzelfde geslacht), te verwerken. En daarmee is onvoorwaardelijk van een kind houden al in de kiem gesmoord, dat kind komt er omdat de wensouders de eerste keus, biologisch eigen kinderen, niet kunnen maken. En stappen zij over op de tweede keus in plaats van accepteren en verwerken.
Aan die groep willen we een keus bieden door toch adoptie uit het buitenland mogelijk te maken
woordvoerder van minister Weerwind tegen NU.nl
Aha Frank, je voorziet in een behoefte. Je biedt de wensouders alvast perspectief op troost. Nu hoeven de wensouders niet meer de keus te maken dàt te accepteren wat van hen is, wat in hún verhaal zit, de pech, de pijn, het lot, misschien zelfs wel de lotsbestemming.
Troostkinderen
Lucas Verberne
Één ding moet ik je nageven, je geeft in ieder geval toe dat het belang van de wensouders, het uitgangspunt is. Zo is het, zij willen een kind, het kind vraagt nergens om. En natuurlijk zullen financiële prikkels ook van belang zijn, je maakt mij niet wijs dat je zo begaan bent met het verdriet van bijvoorbeeld homoparen dat dit doorslaggevend moet zijn.
Ik heb geen kinderen, ik ben zo iemand die valt op het zelfde geslacht, de eventuele discriminatie kaart kan hier dus niet gespeeld worden. Ik wilde wel kinderen maar wilde ze niet hetzelfde door laten maken wat ik heb doorgemaakt als afstands-, pleeg- en adoptiekind, een leven lang. Veel te complex Frank. En weet je Frank, het is een gemis maar er valt goed mee te leven.
Als we buitenlandse adoptie helemaal stopzetten, sluiten we deze wensouders uit. Vooralsnog zien wij daarom geen reden om te stoppen met adoptie uit het buitenland.
Franc Weerwind
Zeg Frank, denk eens even mee, ik zie het zo: als we adoptie helemaal stopzetten, zowel in binnenland als in buitenland, dan sturen we deze kinderen niet meer met een taak, een opdracht het leven in terwijl ze toch al het verlies van hun moeder, verlies van hun geschiedenis, verlies van alle familieleden moeten verwerken. Als je wilt Frank, lees eens mee in hoe je het ook zou kunnen verwoorden: “Kind, jouw opdracht, jouw taak in dit leven is je toekomstige wensouders van hun verdriet te verlossen. Maar je bent te jong om een keus te kunnen maken en wij zien een reden om dat niet meer te doen. Want jouw schouders zijn te klein om al het leed bij elkaar te kunnen dragen. Wij snijden jou niet af van jouw eigen verhaal en laten jou niet in het verhaal van wildvreemden belanden, daar hoef jij niet mee te dealen. Het is niet jouw probleem, je hoeft het dus ook niet op te lossen, wij gaan er alles aan doen zodat jij in je eigen verhaal kan blijven.”
Wat vind je van die reden, Frank?
Quomodo
