Try-out toneelstuk Moederheil

Vandaag heb ik, net als vele andere betrokkenen en belangstellenden (buurtbewoners) de try-out bijgewoond van het toneelstuk “Moederheil”, uitgevoerd door Bureau Pees en De Gisting onder leiding van Anouk van den Berg & Peter Dictus.

Met gemengde gevoelens ben ik eerder vandaag 2,5 uur afgereisd vanuit België naar Breda. Niet zozeer vanwege het toneelstuk zelf, maar vanwege de emoties die de locatie op zich bij mij los maakt.
Toen ik eenmaal voor het hek van de woonflats van Residentie Valkenhorst stond toen kreeg ik een knoop in mijn maag. Dit was de plek van verlies, de plaats waar ik mijn moeder verloor, dit was de plek waar mijn verdriet is ontstaan. Zou ik er wel goed aan doen om het toneelstuk te gaan zien? Zou dit voor mij als emotionele olie op het vuur zijn?

Zonder in details te treden, want het was nog maar een try-out, werd de kijker meegenomen en gegrepen door de kwaliteit en diepgang van dit sensitieve thema. Subliem vertolkt door de ervaringsdeskundige acteurs. Wat een indrukwekkend toneelstuk is dit. Vanaf de eerste seconde werd ik er diep door geraakt. Als ervaringsdeskundige ervaar je de essentie en de realiteit ervan als geen ander. In tegenstelling tot mijn eerdere bedenkingen gaf het zien van de voorstelling mij een helend en goed gevoel.

Voorafgaand aan de voorstelling sprak ik een aantal lieve mensen en dat voelde zo fijn en vertrouwd. Brigitte, Eleonore en Linda, heel veel dank hiervoor. En natuurlijk ook de andere mensen, waarvan ik helaas jullie naam niet ken. Door de gesprekken met jullie verdween die dikke knoop in mijn maag al snel en het hoogtepunt van de dag was het toneelstuk. Foto’s maken was begrijpelijkerwijs niet toegestaan, want anderen moeten het natuurlijk ook nog gaan zien. Ik kan het ervaringsdeskundigen van Moederheil echt aanraden om het zelf te gaan zien. Als ik het goed heb staat de voorstelling ergens begin volgend jaar gepland.

Op weg naar cafe Moeke in Ginniken liepen we langs Begraafplaats Vogelenzang. Hier liggen de baby's van Moederheil die het leven niet was gegund. Het zet je wel aan tot nadenken.

Na afloop van de voorstelling hebben we uitgebreid staan praten met andere ervaringsdeskundigen en buurtbewoners en hieruit kwam het gemis naar voren van een monument zoals ik reeds eerder heb voorgesteld. Hier is duidelijk behoefte aan. Ook bij de buurtbewoners. Ik heb mijn idee hierover eerder met Eugénie Smits van Waesberghe besproken en zij neemt dit mee in haar gesprekken met de gemeente Breda.

Ik heb het samenzijn naar aanleiding van dit prachtige toneelstuk als bijzonder fijn ervaren. Vooral het delen van elkaars verhalen, de herkenning van de emoties en vooral ook de herkenning van het gebrek aan inlevingsvermogen van niet-ervaringsdeskundigen in de eigen persoonlijke omgeving was treffend. Ik ervaar dit zelf als helend.

Voor mij persoonlijk ontstond er al gauw een behoefte aan een reünie. Ik zou zelf graag zien dat we een samenkomst als deze eens in de paar jaar zouden kunnen organiseren. Maar ik weet niet hoe jullie hier over denken.

Tot slot wil ik Anouk van den Berg en Peter Dictus, hun team en de acteurs ontzettend bedanken voor de tactvolle manier waarop zij dit hebben neergezet. 🙏

Lucas Verberne