Soms heb je van die momenten, dat je geraakt wordt door dingen die gezegd worden en opeens vallen de schellen van je ogen. Zo’n moment had ik tijdens de bijeenkomst van ViZ in Driebergen. We kregen een voorproefje te zien van de indrukwekkende documentaire die eraan zit te komen bij KRO/NCRV.
Wat mij opviel is het waardevolle onderzoek dat is verricht voorafgaand aan deze documentaire door onderzoeksjournalist Myrthe Buitenhuis. De feiten die zij boven tafel wist te halen liegen er niet om en bevestigen mijn beeld van hoe deze “babyindustrie” destijds werkte.
Absoluut schokkend vond ik de bevestiging in haar onderzoek dat het doel van deze operatie was het vervangen van de identiteit van de betrokken kinderen bij wijze van psychoanalytisch experiment. Mijn nekharen stonden overeind.
Iets ergers dan dit kan ik me haast niet voorstellen dan dat je een kind werkelijk dat aan doet, zonder ook maar enigszins stil te staan bij de gevolgen voor een mens wanneer je identiteit simpelweg wordt vervangen door een nieuwe. Alsof je een nieuw kenteken op je auto plakt omdat je je originele kwijt bent geraakt.
Ik kon het tijdens de vertoning van de sneak preview dan ook niet nalaten om hier iets over te zeggen.
In mijn optiek is het renamen, het vervangen van de oorspronkelijke namen van een kind, zo ongeveer het ergste dat je een kind kan aandoen. Het is respectloos, gevoelloos en egoïstisch en laat zien dat een naam niet meer dan een sticker is die je zomaar kunt vervangen, terwijl de volledige identiteit van het kind bepaald wordt door de naam en daar waar het vandaan komt en dus een direct verband heeft met de biologische familie. Een nieuw label plakken op het kind is als de guillotine gebruiken m.b.t. de identiteit. Totale decapitatie van de eigen identiteit. Een identiteitscrisis op latere leeftijd voor het kind is in mijn optiek een logisch gevolg.
Het bevestigt mijn onbehaaglijke gevoel dat ik al jaren heb over de werkwijze van de betrokken partijen in deze “tak van sport” van destijds. Ik kreeg er werkelijk kippenvel van.
Ik wil niet teveel vertellen over deze documentaire, omdat het absoluut de moeite van het kijken waard is. Belangrijk bij het kijken is om datgene wat gezegd wordt even op jezelf te laten inwerken en dan stil te staan bij hoe bizar, schaamteloos, schandelijk en vooral wreed dit is. Ik heb een diep respect voor de makers van deze documentaire en raad iedereen aan om het te gaan zien. Het geheel is prachtig weergegeven door Jesse Bleekemolen.
Een film van Jesse Bleekemolen en Myrthe Buitenhuis
Uitzendingen: 23 en 24 mei, 22:17 bij 2Doc op NPO2
Lucas
